Último día por aquí...

... que, como o filme de Chantal Akerman... Demain on déménage (mañá mudámonos!). Abur!

Noite da lúa neghra en branco

ou cancións para saír do Ruta...

But I'm a creep
I'm a weirdo
What the hell am I doin' here?
I don't belong here, ohhhh, ohhhh

She's running out again
She's running out
She run run run run...
run... run...

(e tamén)

Estreliña do luceiro
amai-la da claridá,
vaise o día, vaise a noite,
vaise a nosa mocidá

Penúltimo día nunha redacción

Non podía ser menos: vén o equinoccio, e con el, cambios. E dos gordos. Hai cinco anos entrei por primeira vez na redacción dun xornal, na Rúa Príncipe de Vigo. Pasei por outras varias, dúas no Pombal (baixo e soto, respectivamente), a preciosidade do Preguntoiro e esta última. E mañá colgo os hábitos de xornalista e cambio de gremio.

Arriba o pano. A función vai comezar.

Días de rabia (e despedida)

Represión sobre os traballadores do metal, censura informativa, arrincar linguas, que queiran ghobernar no meu útero... Moitas razóns para estar en pé de guerra. Declaro este chiringo pechado por reformas... Hai máis que facer.

Días de bossa nova

O que fai o subconsciente. Nos últimos días eu notaba que non podía parar de cantar "Irene", de Caetano Veloso (graciñas pola corrección, Bouzafría).

Eu quero ir, minha gente,
eu não sou daqui.
Eu não tenho nada, nada,
quero ver Irene rir.
Quero ver Irene dar sua risada.
Irene ri, Irene ri, Irene.
Quero ver irene dar sua risada



E o luns a eue pasáballe o mesmo. Logo démonos de conta: tiña que ver co libro que eu tiña sobre a mesiña de noite, e que logo lle emprestei (o mellor que lin en moito tempo, amais). Isto é coma cando, sen sabermos por que, cada vez que un dos dous poñía unha lavadora empezaba a entoar "Allons enfants de la Patrie, Le jour de gloire est arrivé!" Un día reparamos no que poñía na botella de deterxente: Marseille. Seguro que tiña que ver. É curioso como hai teclas visuais que nos activan melodías na cabeza :)

Resaca do Día do Copyright

Día do Libro, seica, un inferno para quen se dedique ao xornalismo cultural (aínda que o peor este ano está por vir, cando chegue maio, mes das flores e de Ulm Roam). Eu tiven un agasallo precioso nese día do Libro e dos Dereitos de Autor (isto nunca colle nos titulares): a David González vino recitar o ano pasado na Capela do Torrente, na Semana da Poesía Salvaxe de Ferrol, e traspasoume. Na nosa recente viaxe ao sur, eue levaba El demonio te comía las orejas no coche, e non puiden soltalo ata que o rematei. Agora comparto o meu agasallo (chegado da rede, libre e de balde) con quen queira, e convido a todo o mundo a celebrar o Día do Copyright agasallando libros piratas, compartidos ou, en calquera caso, libres:

Sparrings, David González

Día ghallegho...

Os días que chove e vai sol
anda o demo por Ferrol...