28.12.06

Día de calor (e de inocencia)

Cambiou o conto. Uns días no lar, volta ao traballo á espera de noticias, nestes días de fútbol, a volta á casa de eue onte á noite, que andaba tamén polo seu lar... Acabo de chamar á mellor contadora de contos do mundo para entrevistala e desexarlle moita merda para o sábado, estou soíña na redacción (os homes van no fútbol, o que son as cousas), e aproveito cinco minutiños entre novas culturais para colgar esta cousa bonita que me deu moita calor:
está na Galería Sargadelos, é obra de Rosalía Pazo, e enmárcase nunha exposición de Implicad@s sobre a explotación de mulleres no sector téxtil. Logo de falar con tres desas mulleres e convertilas nas miñas heroínas, faime graza atopar o meu nome bordado neste contexto. A intención era que as artistas collesen roupa feita co sangue, suor e bágoas de mulleres explotadas, xa usada (pezas de Zara, Bershka, etc.) e as "decorasen".
Ben, a seguir traballando. Inocencia e caloriña para tod@s!

24.12.06

Días no frío

Non se para. Andamos aí preto dos cero graos, e todo está frío. As rúas, os ánimos, as forzas... Neste día en que se celebraba antigamente o solsticio de inverno, e, despois da cristianización, o nacemento dun cativo nun cortello (como se non nacesen cativos en cortellos todos os días), volvo ao lar materno, nesta viliña cheirenta que me viu nacer. Vai frío, un frío de ausencia que se coa por ente os ósos. Tento empezar Rayuela, que xa ten delito non lela despois de tanto cavilar sobre literatura e hipertextualidade. Poreime ao día cos apuntes de 1º, tamén. Volvo ser unha alumna aplicada no medio de rapaces máis novos aínda có meu irmán, e síntome tan estraña... Pero aí estamos, aprendendo a mesóclise dos pronomes átonos portugueses, lendo a Coseriu e lembrando a Retórica. Iso gárdame un pouco do frío: era necesario ir quentando a cabeciña, que se me empezaba a conxelar. Mellor tela ocupada.
Na casa nova non vai tanto frío, pero non se pode esquecer que estamos na Poza, en Bar (seguramente veña dunha raíz precéltica *barr que ten que ver cunha forma do terreo fonda, en forma de val, Cabeza Quiles dixit). O Ghandoi non dá socializado co gato do veciño, que se lle achega a tomar contacto como animal educado que é, pero este meu toutizo asústase e vén ás miñas saias ou entra na casa, cando non lle funga. O outro pobre ha botar de menos á moito máis sociable Ulises (sigo infundíndolle ánimos mentalmente todos os días que miro o seu antigo territorio).
Vou buscar no medio desa cantidade inxente de roupa que deixou Marita co seu labor cosido polos bordes, en concepto de enxoval, cousas que dean calor.