31.10.05

Día de Santas Compañas

Hoxe están abertas as portas do alén. O Samaín dá comezo.
Tamén abrín as portas de outro Mundo soterrado: o da sociolingüística. Matriculeime no TIT despois dunha mañá empregada en vagabundar por Filoloxía, percorrendo todas as secretarías de todos os departamentos (que facían ponte), e esquivando ás vendedoras de "Autogestión" que me tentan enguedellar nas redes da pseudosolidariedade cristiá.

Pero aparece el no momento preciso para me rescatar das gadoupas dun voitre con lentes que insiste en que merque a revista. Atravesamos a cidade mentres sae o sol, que sempre agarda aos momentos en que tes paraugas ou alguén te leva no coche para saír, triunfante, despois de te mollares coma un pito. É a lei de Murphy.

Chegamos ao COIE, facemos cola durante media hora para conseguir unha carpeta e máis unha axenda de mala calidade e quedar oficialmente rexistrad@s coma presunt@s investigadores. Lembrámonos case ao unísono dun verso dunha pretendida poeta que sempre nos ha de acordar cando temos que aparentar formalidade: "as cousas que fixemos onte á noite", despois dos licores cafés do Atlántico e de cantar pola Rúa do Medio. A obriga de agardar na cola faise máis lixeira entre miradas de complicidade.

Cadaquén volve ao seu. Xantar cos meus. Tarde tranquila. Contra a noite comezan a chamarme as meigas da música e da noite. Presinto un aquelarre, unha noite de lúa neghra, as portas do Alén abertas para nos acoller.

29.10.05

Días do Yin e o Yang

Onte: ADRENALINA, Cineuropa, carteleira, II Simposio do libro e a lectura, tecletecleateclea...
Bocata de tortilla comido en cinco minutos in the rain, marchamos a Ribeira, escenografía, atrezzo, son, luces, vestirse, calzarse, peitearse, maquearse, bolboretas na boca do estómago... A escena. Moita merda!!!

O público escarállase con asento do Barbansa, aplaude, e a aleghría non me colle no peito. Paralelamente, en Tomiño, outro animal escénico tamén metido nun traxe de lunares andará a sentir o mesmo. O meu conxunto vacío, o infindo a reencarnarse nel. Deséxolle moita merda á miña folclórica preferida.

Desmaquearse, desvertirse, descalzarse, desmontar luz, desmontar son, desmontar atrezzo, desmontar escenografía, cargar furgalla, perderse polo porto de Ribeira, chegar a Compostela, descargar furgalla, birra, empanada e prá cama.

Hoxe: SEROTONINA, erguerse, almorzar, Mamá chama para solucionar dúbidas léxicas, comida familiar, Margarita Ledo cóntame as aventuras de Pepe Velo e compaña a bordo do Santa María (carallo, como cambiou a teuvegá), Papá cóntame que de pequeno viaxou a Venezuela nese mesmo barco, os ghatiños veñen ao sofá darlle calor ao meu ventre dorido polo estrago mensual de futur@s fill@s. Fóra da casa, no mundo, chove. Dentro, Lou canta por boca de Jim o que pasaba en Berlín. "It was very nice, oh, honey it was paradise."

Chama. Está na estación de tren de Vigo. Plans: Casa Encantada, ensaio, noite de lúa neghra...

24.10.05

Días para durmir

ERGO (sum) na cidade do aire violado. Viaxo a través da noite (07:33 - 09:05).

SENTO (mais non sinto): bicho mecánico que teclea sen pensar.

CHEGO á caverna. Como sobras, coma os cans. Loito contra os canos rotos e as bombillas fundidas.
Miña caverna, meu lar.

AFOGO para chegar a tempo a volver ser bicho mecánico (teclista de fotocomposición).

ACORDO. DUBIDO. RESPIRO.

El limpa o meu día neghro cos seus espellos de herba e de ámbar.

ACTÚO. Declamo, móvome, choro, berro, río, vístome, íspome. O escenario convértese en útero, e agóchome nel.

E remata o día: volvo á caverna. Dou bicos. Paro a pensar. Escribo. E durmo...

22.10.05

Días para mudar de pel

Comeza o outono:

O 15 de setembro remataron as miñas vacacións e tamén rematou a miña esperanza.

Antonte merquei o primeiro cartucho de castañas cando ía ao seu encontro.

Onte arroiaba coma n'A Esmorga: a choiva peta na pedra e o licor café nos ánimos.

Hoxe chove e sae o sol, "anda o demo por Ferrol", e o cordón umbilical turrou por min moi forte
ás seis da mañá, para lembrarme que foi cortado hai vinte e tres anos, pero que queda un fiíño transparente, coma de arañeira.