19.1.09

Día de coñac e rosas

Para deixar sobre un cadaleito de Baltimore.



As imaxes son de Das Cabinet des Dr. Caligari, de Robert Wiene (1920). A música, de Lou Reed (The Raven, 2003), e a voz que le o poema homónimo de Poe, de Willem Dafoe.

4 comentários:

LM disse...

mi madrinha...conseguiste meter no mesmo post a poe, a dafoe, wiene, lou reed, cadaleito e baltimore... e todo em quatro linhas!!!!!!
isso sim que é capacidade para resumir o que um quer dizer!
beijos admirados

Lúa Neghra disse...

Hehehe, internet é o que ten. Xa Poe sabía algo de linguaxe hipertextual. Era un mago das palabras. Eu lembro que de pequena lía alternativamente un conto del e outro de Cunqueiro, para non pasar demasiado medo... :D

Zerovacas disse...

poe se ponía fino

Lúa Neghra disse...

O que son as cousas, Poe tiña unha gata chamada Catarina que o incordiaba mentres escribía, e que lle inspirou The black cat. A ver se a miña Catarina pedresa me inspira algo... :D Incordiar mentres escribo incordia abondo.